«بعد از ماجرای مقابله با سیرک ایل گلی، اینقدر فحاشی و تهدید علیه‌ من زیاد شد که مجبور شدم شکایت کنم»؛ اینها را بانویی می‌گوید که زندگی خود را وقف نگهداری از حیوانات بی پناه کرده و به همین دلیل برخی مستحق مرگش می‌دانند!

به گزارش «تابناک»، اگر ماجرای کشتار بی‌رحمانه سگ‌های ولگرد تبریز و تصاویر دردناکی که را از چگونگی معدوم‌سازی آن‌ها منتشر شده بود، به یاد آوریم و به دنبال پاسخ این پرسش باشیم که چرا دیگر خبری از تکرار آن فجایع نیست، به «پناهگاه حیوانات پردیس» خواهیم رسید که مدتی است جای معدومگاه و کشتار حیوانات را گرفته و حاصل تلاش بانویی است که برای دایر کردن و ادامه کار آن، سال‌هاست ‌شبانه روز مشغول فعالیت است.

ژیلا پورایرانی که به تازگی موفق شده کشتن سگ‌ها در تبریز را با همکاری مسئولان به ممنوعیت برساند و با این کار، از سوی برخی رسانه‌های خارجی ‌تمجید شده، در این باره به «تابناک» می‌گوید: از اینکه می‌بینم بالاخره تلاش‌های چند ساله بنده و همکارانم مورد توجه مسئولان قرار گرفت و به ثمر نشست، خیلی خوشحالم؛ اما هنوز راه زیادی در پیش است و برنامه‌های بسیاری برای آینده داریم.

این فعال حقوق حیوانات با اشاره به مشکلاتی که هنوز در شهرهای دیگر وجود دارد، می‌افزاید: خوشبختانه برخی شهرهای دور و نزدیک، مدتی است‌ از کار ما الگو گرفته‌اند و با همکاری مسئولین، پناهگاه‌هایی برای مقابله با سگ‌کشی ساخته‌اند، ولی هنوز هم سگ کشی، نخستین راه مسئولان برای مقابله با سگ‌های بی‌پناه است؛ سگ‌هایی که به اشتباه ولگرد نامیده می‌شوند، ولی ولگرد تعریف درستی برایشان نیست.

‌پور ایرانی در ادامه به تلاش برای علمی‌تر کردن کار اشاره کرده و می‌گوید: تلاش داریم تا کارمان را هر چه بیشتر علمی کنیم؛ بنابراین، باید به نوعی سازماندهی داشته باشیم که به زودی چگونگی آن را اعلام کنیم، ولی‌ همین‌قدر بگویم که وقتی می‌بینیم در شهری مثل سراب ـ که‌ نژاد سگ آن در دنیا شناخته شده و معروف است ـ با تیراندازی به استقبال سگ‌ها می‌روند و سگ‌کشی در آن جریان دارد، برایمان بسیار ناراحت کننده است.

مؤسس پناهگاه حیوانات پردیس می‌افزاید: البته نگاه‌ها خیلی بهبود یافته است. هفته گذشته با تماس‌های مردمی آگاه شدیم که در شبستر مسئولان شهری قصد سگ کشی دارند و این موضوع را با پیامک ‌آگاه‌رسانی کرده‌اند. به همین دلیل از طریق فرمانداری تبریز اقدام کردیم و با یاری ایشان، موفق شدیم یک ساعت پیش از آغاز ‌معدوم‌سازی، حکم را لغو کرده و مانع کشته شدن حیوانات شویم. خوشبختانه پس از آن با ما تماس گرفتند و چاره‌جویی کردند که پس از گفت‌وگو‌ها قرار شد از همین هفته پناهگاه موقتی به این منظور در آنجا ساخته ‌و بعد دائمی شود.

این خبر یعنی اتفاق خوب تجربه شده در تبریز قابلیت بسیار بالایی برای تسری به دیگر شهر‌ها دارد و از این بابت می‌توان خوشحال بود، ولی آسمان این فعالیت محیط زیستی آنقدر هم صاف نشده که بتوان انتظار داشت همه مذاکرات برای پایان دادن به حیوان آزاری به نقطه خوبی ختم شود یا همه درک درستی از مقابله با کشتن حیوانات داشته باشند.

هنوز شمار افرادی که بر این باورند تنها راه مقابله با سگ‌های‌‌ رها در سطح شهر، کشتن آنهاست و ‌گاه برایشان شیوه این کشتن هم تفاوت چندانی ندارد، کم نیست؛ جمعی که فروشندگان حیوانات یا کسانی که با نمایش آن‌ها سود می‌برند هم می‌توان به آن‌ها افزود تا نتیجه معجونی شوم باشد که برای گریز از آن چاره‌ای نیست، جز یاری‌ خواستن ‌از پلیس و دستگاه قضا.

پورایرانی در این باره می‌گوید: از دو سه هفته پیش که با همراهی برخی فعالان محیط زیست و همکاری مسئولان سازمان محیط زیست، توانستیم با برگزاری سیرک در ایل گلی [تفرجگاهی دیدنی در تبریز] مقابله کرده و مانع از آن شویم که سودجویان با رنج دادن به حیوانات اسیر، کسب در‌آمد کنند، اینقدر پیامک و ایمیل‌های حاوی فحاشی و تهدید جانی به دستم رسید که مجبور شدم شکایت کنم.

وی می‌افزاید: وقتی دیدم با افرادی ‌روبه‌رو هستم که مثل همیشه به فحاشی‌های معمولی بسنده نکرده و‌ گاه پیام‌هایی ‌رکیک می‌نویسند که به شدت شرم آور است و علاوه بر آن، از تهدید هم ابایی ندارند و سلاح‌هایشان را به رخم می‌کشند، با همراهی وکیل پناهگاه، به مراجع قضایی رفتیم و با ارائه مدارک و مستندات، پیگیری ماجرا توسط پلیس آغاز شده است.

او در پایان با تأکید بر اینکه رسیدگی به امورات پناهگاه و مشکلاتی از این دست که بر سر راهش قرار می‌گیرد، کل زندگی‌اش را تحت‌الشعاع خود قرار داده، می‌گوید: ترجیح می‌دهم به جای سخن گفتن درباره مشکلاتی که پدید می‌آورند، از مشکلاتی بگویم که سر راهمان قرار دارد و می‌توان رفعشان کرد؛ مثل کمبود اسلحه و کپسول‌های بیهوشی که ظاهرا تحریم‌ها واردات آن را دشوار ‌و کار زنده‌گیری حیوانات را دشوار کرده است. از هر کسی که بتواند در این زمینه کمکمان کند بی‌‌‌نهایت سپاسگزار خواهیم بود