به گزارش خبرنگار مهر، مراسم تشییع پیکر سیمین بهبهانی شاعر معاصر صبح امروز با حضور چهره‌هایی همچون علی مرادخانی (معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی)، بهمن فرمان‌آرا، جعفر پناهی، نسرین ستوده، ضیاء موحد، فرهاد فخرالدینی، علی دهباشی، اکبر زنجانپور، علی میرزائی، علی باباچاهی، یغما گلرویی، محمد نوری‌زاد، فاطمه راکعی، محمود معتقدی، ناصر فیض، ساعد باقری، عبدالحسین مختاباد، گوهر خیراندیش، رویا نونهالی، مهناز افشار، سیروس ابراهیم‌زاده، مریم بوبانی، محمد متوسلیان، منوچهر حسن‌زاده، ناهید توسلی در مقابل تالار وحدت برگزار شد.

ابوالحسن تهامی داماد سیمین بهبهانی در این مراسم در سخنان خود با تشکر از مردم به خاطر بدرقه سیمین بهبهانی گفت: امروز آغاز زندگی جاودان غزل بانوی شعر پارسی است. چند روز پیش تنها پیکر او بود که زوال گرفت اما آن چه که از گذرگاه ذهن او تراویده است تا جاودان، جاوید با ما است. او امروز باحضور شما زندگی جاویدش را آغاز خواهد کرد.

وی ادامه داد: سیمین از رهگذر داستان و غزل و گفتارش همیشه مانند حافظ و مولانا و سعدی، لامارتین و شکسپیر زنده خواهد ماند پس پیکر او را که خدا آفریده است تا به خاک برود را چه باک که در این گورستان به خاک سپرده شود یا تربت گورستان دیگری.

تهامی افزود: او در وصیتش گفته بود مرا یا در امامزاده طاهر کنار شوهر و نوه ام و یا در آرامگاه خانوادگی ام کنار گور پدرم در بهشت زهرا به خاک بسپرید و فرزندانش گزینه دوم را انتخاب کردند.

وی در پایان گفت: خداوند به او هوش و استعدادی فراتر از مردم داده بود و در عین حال سیمین بهبهانی همیشه درمقابل آن فروتنی می کرد و خودش را پایین تر از جایگاهش می‌دانست.

در ادامه این مراسم جواد مجابی نویسنده و شاعر در سخنانی اظهار داشت: شاعر را نمی بینیم، شاعر رفته و به تن غایب است، شیرینی از دل ما رفته اما نه؛ شاعر در شعر خودش نهان است. شعرش همه جا به زبان است، شاعر در ما و جان اوست.

وی ادامه داد: غزل از رودکی تا شهریار عمر کرده و به دوران پیری رسیده بود که سیمین بهبهانی توانست شاخه ای تازه بر درخت کهن آن اضافه کند و غزل را که در برابر شعر نیمایی منزوی بود دوباره ظاهر کرد.

مجابی ادامه داد: شاعری ماندگار است که هم سرنوشت ملت خود باشد و سرگذشت او سرگذشت ملتش و مردم جهان ونیز روایتگر شادی‌ها و رنج‌ها وترس‌های آنها باشد. شاعر باید بتواند رویای مردم وطنش را درک کند و با آنها مطرح کند و سپس رویاهای مشترک و پرسش‌های ابدی جهان را مطرح کند و این مساله همواره در شعر بهبهانی تکرار شده است. او از تقویم امروز در شعرش می‌گذرد و آن را به تاریخ می‌سپارد اما شعرش سند روزگار ملتش است. آن چه بر ملت ایران رفته و شعر او و شاعری چون شاملو قابل رویت است.

این شاعر ادامه داد: سیمین در امروز زیست و فردا را دید و در عین حال از گذشته آگاه بود. تاریخ به او آموخت که همواره حقیقت پیروز است در عین حال خودش نیز هیچگاه مصلحت اندیش نبود و همواره به فرهنگ و مردم خودش احساس بدهکاری می کرد. او توانست سد شعر محفلی و نخبه گرا را بشکند و از مسایل اصلی زمان خودش راز بگشاید.

وی در پایان تاکید کرد: بهبهانی غم انسان را خورد و به محرومان دنیا فکر کرد و هر جا که ظلمی دید با شعرش به آن اعتراض کرد به همین خاطر است که او به عنوان یک شاخصه فرهنگی مهم ایران باقی خواهد ماند.

سخنران بعدی این مراسم صدیق تعریف خواننده ایرانی بود که به خواندن دو قطعه آواز از جمله تصنیف «از نگاه یاران به یاران ندا می رسد» بسنده کرد.

در ادامه این مراسم محمود دولت آبادی نویسنده برای سخنرانی به جایگاه دعوت شد.

وی سیمین بهبهانی را انسانی زیسته و درگذشته با کار و عزت معرفی کرد و گفت: بهبهانی انسانی پیروز میان دو عدم است. او مانند همه آدم ها لحظات گوناگون و متنوعی در زندگی خود داشته و در آنها آثار متنوعی آفریده است. از آثاری صریحاً اجتماعی تا صریحاً تنهایی، آثاری مشخصاً درباره آزادی زنان و مشخصاً در اعتراض به ستم اجتماعی و آثاری درباره لحظات ناب انسانی.

محمدرضا شجریان رئیس شورای عالی خانه موسیقی نیز سخنران دیگری بود که به پشت تریبون در این مراسم دعوت شد.

وی در ابندای سخنان خود گفت: سلام و درود به شما مردمان حق‌شناس، ما شرمنده‌ایم که در این هوای آفتابی و زیر این گرما ایستاده‌اید. روز گذشته معاونت هنری می‌گفتند که برای حضور مردم در مراسم تشییع‌جنازه سیمین بهبهانی سایه‌بانی را در نظر بگیریم تا مردم خسته نشوند اما بنده گفتم تحمل مردم ما بیشتر از اینها است.

وی با اعلام ای که از جانب هنرمندان خانه موسیقی به ساحت مادری و زنیت بهبهانی که در ادب و غزل ایران تاریخ ساز شده است تسلیت می‌گوید، گفت: بهبهانی زنی بود که همه جهان را به شکل خانواده خود دید و آنها را به صلح و صفا دعوت کرد. او با پشتکار به خود پشتوانه حقوق زن و مادری شد.

وی ادامه داد: من سخنی به نقل از استاد «دادبه» عرض می‌کنم و آن این که جهان را مردان می‌سازند ومردان را زنان. ملتی که بی‌بهره از این زندگی باشد مردنی است. من آمده ام امروز بگویم که سیمین برای همیشه زنده است و زندگی می‌کند هرچند که امروز مادری پر از مهر از میان ما رفته است اما می‌شود امید داشت که بیش از این قدردان مادران و زنان سرزمین مان باشیم.

در ادامه این مراسم همایون شجریان نیز به خواندن تصنیف (کولی) از تازه‌ترین آلبوم خود پرداخت. همچنین شهرام ناظری نیز با حضور به روی سن به خوانش غزل «دوباره می‌سازمت وطن» از سیمین بهبهبانی پرداخت. همچنین علی بهبهانی فرزند ارشد سیمین بهبهانی نیز در سخنان کوتاهی مادر خود را مادری تیپیک معرفی کرد گفت: او به معنای واقعی وطن و مردمش را بسیار دوست داشت و به همین خاطر تصمیم گرفت که یک متر و هفتاد سانت گورش از خاک وطنش باشد.

در پایان این مراسم پیکر سیمین بهبهانی در حالی از تالار وحدت به سمت بهشت زهرا تشییع شد که جمعیت حاضر علیرغم تاکید و درخواست چندین باره عباس سجادی  مجری مراسم، به جای بیان عبارت مرسوم در مراسم تشییع همانند «لاالله الا الله» و نیز قرائت فاتحه به بیان عباراتی چون «درود بر سیمین بهبهانی» و «سیمین بهبهانی در قلب ما می‌مانی» بسنده کرده و در حین مراسم تشییع نیز به خوانش سرود «ای ایران، ای مرز پرگهر» پرداختند.

یادآوری می شود بنا بر اعلام خانواده بهبهانی پیکر وی امروز در مقبره خانوادگی بهبهانی واقع در بهشت زهرا به خاک سپرده خواهد شد و مراسم ترحیم وی نیز روز یکشنبه از ساعت 11 تا 12:30 در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می‌شود.

سیمین بهبهانی بامداد سه‌شنبه،28 مردادماه در سن 87 سالگی بر اثر ایست قلبی و تنفسی در بیمارستان پارس تهران درگذشت

سینماهای تهران و شهرستان ها میزبان «امروز» به کارگردانی رضا میرکریمی و «فرشته‌ها با هم می‌آیند»‌به کارگردانی حامد ‏محمدی در دوره اکران عید فطر هستند.

خبرگزاری مهر - فرهنگ و هنر: نمایش «یه کلیک کوچولو» به نویسندگی محمدرضا کوهستانی و کارگردانی احمد سلیمانی، اثری است که پیش از این در شهر قم اجرای عمومی شد اما این اثر برای اجرا در تهران با مشکل مواجه شد و این مشکلات باعث شد تا 3 سال بعد از نگارش متن، «یه کلیک کوچولو» در تهران روی صحنه برود. نمایش از 3 اپیزود تشکیل شده که در اپیزود اول زندگی زوج جوانی را شاهد هستیم که درگیر دنیای مجازی اینترنتی هستند و زندگی‌شان تحت تأثیر این امر قرار دارد و تعصب و پایبندی به چارچوب اخلاقی و زندگی زناشویی این زوج زیر سؤال می‌رود.

اپیزود دوم نمایش هم روایتگر زندگی یک استاد اخلاق دینی است که به دنبال امر به معروف و نهی از منکر صدمه نیز می‌بیند. این استاد به واسطه رفتارهای غیر معمول پسرش که تنها درباره او صحبت می‌شود، وضعیت شغلی خود در دانشگاه را در خطر می‌بیند. چالش میان مرد و همسرش مبنی بر تربیت نامناسبی که همسر خانواده انجام داده منجر به فاش شدن راز این رفتارهای نامعمول پسر خانواده و نیاز او به عمل تغییر جنسیت می‌شود.

در اپیزود سوم «یه کلیک کوچولو» نیز به تقابل برادری سنتی با خواهرش که به کشور آلمان مهاجرت کرده و در شبکه‌های تلویزیونی آن کشور فعالیت می‌کند، پرداخته می‌شود. برادر به دنبال حفظ شغل خود در عرصه سیاسی قصد دارد به بهانه ناراحتی خانواده از عملکرد خواهرش در خارج از کشور، او را به ایران بازگرداند اما خواهر زیر بار این خواسته برادر و خانواده نمی‌رود.

با حضور احمد سلیمانی، محمدرضا کوهستانی و علیرضا محمدی و نازنین فراهانی از بازیگران این نمایش در خبرگزاری مهر، به بررسی برخی نکات نظیر موضوع مدنظر نمایشنامه و نحوه پرداختن به آن، شخصیت پردازی‌ها و اجرای این اثر نمایشی پرداخته شد.

* نمایش «یه کلیک کوچولو» نام توقیفی به خود گرفت چون زمانی در شهر قم اجرا شد ولی در تهران مجوز اجرا نگرفت. وقتی فعالیت‌های محمدرضا کوهستانی و احمد سلیمانی را مرور می‌کنیم شاهد آثاری قابل قبول در عرصه تئاتر کودک و نوجوان هستیم که در اجرای عمومی هم موفق بوده‌اند. در زمینه تئاتر حرفه‌ای نیز چند تجربه مشترک در فعالیت‌های شما وجود دارد. «یه کلیک کوچولو» که خروجی دیگری از تعامل کوهستانی و سلیمانی است با مضمونی اجتماعی در چه روندی شکل گرفت؟ آیا بر مبنای مسائلی نیازسنجی شده شکل گرفت؟

کوهستانی: متن از قبل نوشته نشده بود. ما از سال 85 تا 88 تمرکزمان روی کار کودک و نوجوان بود و در چند دوره در جشنواره تئاتر کودک و نوجوان حضور مستمر داشتیم. قبل از آن هم تجربه کار بزرگسال داشتیم و تصمیم گرفتیم مجددا کار بزرگسال داشته باشیم که اولین کار «شام آخر» بود که سال 88 در کارگاه نمایش اجرای عمومی کردیم و در 6 جشنواره معتبر خارجی هم روی صحنه بردیم که اتفاقات خوبی برای نمایش افتاد. این جرقه‌ای شد که تمرکزمان را مجددا روی کار بزرگسال ببریم زیرا کار کودک مشکلات عدیده و ریشه‌ای دارد که متأسفانه حل نمی‌شوند.

وقتی فراخوان جشنواره تئاتر فجر منتشر شد، می‌دانستم که هنرمندان متعددی شرکت می‌کنند و اگر بخواهیم کاری را ارائه دهیم که در مرحله بازخوانی حذف نشود باید کاری با کیفیت باشد. در آن زمان جای کارهای رئالیستی در تئاتر و جشنواره تئاتر فجر خالی بود و به نوعی آغاز دوران سرکوب کارهای اجتماعی و رئالیستی بود. مرکز هنرهای نمایشی به شدت روی کارهای رئالیستی در آن زمان خط قرمز می‌کشید و هنرمندانی که قلم‌شان را دوست داشتیم آنقدر آثارشان سانسور شد که مجبور شدند به سراغ کارهای خارجی بروند که نمونه این هنرمندان آقای نادر برهانی‌مرند است. به این دلیل اساسا نمایشنامه‌های رئالیستی مهجور شد.

از این رو به سراغ نمایشنامه‌ای رئالیستی رفتم که موضوع‌اش دغدغه روز جامعه بود که خوشحالم بعد از گذشت 3 سال هنوز دغدغه روز جامعه ما هست. نمایشنامه را به صورت اپیزودیک نوشتم چون می‌دانستم باید به سراغ بازیگران مهمان نیز برویم. کار اپیزودیک تا به حال ننوشته بودم و دوست داشتم این نوع نمایشنامه نویسی را هم تجربه کنم. عمده‌ترین دلیل شکل‌گیری این نمایشنامه کمبود آثار رئالیستی بود.

* چطور شد که موضوعاتی نظیر تغییر جنسیت، مشکلات زناشویی و همچنین مهاجرت به خارج از کشور در خانواده‌هایی با دیدگاه‌های سنتی در اولویت شما قرار گرفت؟ خوشبختانه در «یه کلیک کوچولو» 3 قشر متفاوت مورد توجه قرار گرفته‌اند، زن و شوهر جوانی که با تفکرات مدرن از سبک زندگی غیر ایرانی استفاده می‌کنند و در سوی دیگر خانواده‌ای مذهبی و اپیزود سوم هم تقابل یک تفکر سنتی با تفکری مدرن. اما آیا حلقه واصل این 3 اپیزود و موضوع و دیدگاهی که مدنظر دارند، وجود دارد؟

کوهستانی: زمانی که نمایشنامه را می‌نوشتم دیدگاهی داشتم که در همان زمان هم مطمئن نبودم مخاطب این دیدگاه را متوجه می‌شود یا نه ولی معتقد بودم که هر مخاطبی بخشی از این دیدگاه و تحلیل را دریافت خواهد کرد. مقوله‌هایی مانند غیرت، ناموس و سنت که موضوعات ارزشمند و مهمی در زندگی ما ایرانی‌ها هستند در تقابل با تعاریف جدیدی که با عنوان زندگی مدرن و تکنولوژی مدرنی که وارد زندگی ما شده، برای من در این نمایش به عنوان حلقه واصل مدنظر بود.

معتقدم تعریف جدیدی از غیرت و ناموس در زندگی ایرانی در حال شکل گرفتن است که بخشی از این تعریف تحت تأثیر تکنولوژی و سیستم جدیدی از زندگی است که ناگزیر وارد زندگی ما شده‌اند. البته آشنایی با این تکنولوژی‌ها کاری اشتباه نیست ولی زندگی و تفکر ایرانی به دلیل پیشینه قوی و مستحکمی که دارد در مواجهه با این تکنولوژی‌ها باعث به وجود آمدن تناقض می‌شود.

به این دلیل من سعی کردم در 3 اپیزود نمایشنامه «یه کلیک کوچولو» از قضاوت خودداری کنم و پایان هر 3 اپیزود را به صورت آگاهانه باز گذاشتم و دوست نداشتم از پایان‌های متعددی که در ذهن مخاطب شکل می‌گیرند یکی را انتخاب کنم و پایانی محتوم برای هر اپیزود قرار دهم. چون نمی‌خواهم قضاوت کنم و در مقامی نیستم که بگویم این تضاد و تعاریف خوب است یا بد، فکر می‌کردم کارکرد این نمایش هشدارگونه و آیینه روبرو گرفتن است. اینکه چقدر این حلقه واصل شکل گرفته و به مخاطب نیز منتقل شده، باید بررسی شود.

* شما می‌گویید که در نمایشنامه «یه کلیک کوچولو» قصد قضاوت کردن نداشتید اما با انتخاب شخصیت‌ها و موقعیت‌های زندگی‌شان این قضاوت را انجام دادید. به عنوان مثال در اپیزود اول زوج جوانی به ما نشان داده می‌شوند که زندگی‌ سنتی ندارند و به نوعی مدرن هستند و ناخودآگاه این کلیشه و قضاوت به ذهن مخاطب خطور می‌کند که وقوع مشکلاتی نظیر خیانت یا بی‌توجهی به همسر تنها در خانواده‌ای با این شکل زندگی رخ می‌دهد. یا در اپیزود دوم که خانواده‌ای مذهبی با تغییر جنسیت فرزندشان مشکل دارند نیز تصویری کلیشه‌ای و قضاوت گونه است زیرا تصور اکثریت مردم این است که خانواده‌های مذهبی با مقوله تغییر جنسیت فرزندان‌شان مشکل دارند در صورتیکه خانواده‌های ایرانی با هر تفکری با این مقوله مشکل دارند و هنوز برای‌شان حل نشده است.

کوهستانی: قطعا در خانواده‌های دیگر می‌تواند اتفاق اپیزود اول رخ دهد اما انتخاب من این بود که برای شروع نمایش، خانواده‌ای پر انرژی و در عین حال مابه‌‌ازادار باشد که در پیرامون ما وجود دارند و دیده شده‌اند. معتقدم در خانواده‌های دیگری با بافت زندگی ساده‌تر و متفاوت‌تر هم این اتفاق رخ می‌دهد اما تعمد من شروعی جواب برای نمایش بود و اینکه تماشاگر را جذب کرده و آن‌ها را با نمایش همراه کنم. ممکن است به قول شما این انتخاب قضاوتی را از سوی ما ایجاد کند ولی اگر کاراکتر دیگری را با شیوه زندگی دیگری انتخاب می‌کردم هم همین قضاوت رخ می‌داد. ترجیح نمایشی من این بود که با یک اپیزود پر انرژی و جذاب کار را آغاز کنم.

سلیمانی: ما به همان دلیلی که شما اشاره کردید که فعالیت‌های مشترک متعددی را با هم داشته‌ایم، قبل از نگارش متن ساعت‌ها با محمدرضا کوهستانی وقت می‌گذاریم و گفتگو و بررسی می‌کنیم. خودمان سعی می‌کنیم قبل از نوشته خیلی نکات را مدنظر قرار دهیم و نیازسنجی مناسبی را انجام دهیم. واقعیت این است که خیلی نکات را در نمایشنامه و کارگردانی برآورد می‌کنیم و مدنظر قرار می‌دهیم. واقعا اینگونه نبود که ما بخواهیم بین خانواده سنتی و خانواده مدرن تفکیک قایل شویم. مطمئن هستم هر کدام از تماشاگران ما از 3 اپیزود ما یک مابه‌ازا در ذهن‌شان شکل می‌گیرد. یعنی مخاطبی که در شهرستان زندگی می‌کند با دیدن اپیزودی از نمایش می‌تواند ما به ازایی را داشته باشد. پیدا کردن مابه‌ازا برای مخاطب، نکته مهمی برای ما بود.

محمدی: اپیزود اول زندگی مدرن ندارند بلکه امروزی هستند. با وجود اینکه به قول احمد سلیمانی و محمدرضا کوهستانی نخواستیم قضاوت کنیم اما ناخودآگاه این دسته‌بندی شکل گرفته است. وقتی من نمایشنامه را خواندم این دسته بندی ناخودآگاه شکل گرفته است. در اپیزود یک تفکر و خانواده‌ای به‌روز، در اپیزود 2 خانواده‌ای سنتی و در اپیزود 3 تقابل بین زندگی سنتی و زندگی و تفکرات امروزی را داریم. من در کارهای اپیزودیک اگر حلقه واصل و نخ مشترکی وجود داشته باشد، از آن لذت می‌برم و دنبال‌اش می‌کنم. اما لزوما به دنبال چیزی نمی‌گردم که ربط مستقیمی بین اپیزودها ایجاد کند. اینکه در زندگی ما در هزاره سوم اتفاقی افتاده که همه چیز کوچک شده و نوع اتفاقی که در خانواده‌ها می‌افتد، می‌تواند حلقه واصل باشد.

اینکه احمد سلیمانی ترجیح داد تمام اتفاقات در فضایی مشترک اتفاق بیفتد و وضع زندگی خانواده‌های مختلف نمایش «یه کلیک کوچولو» شکل واحدی داشته باشد، خود می‌تواند حلقه واصل و نخ مشترک 3 اپیزود نمایش باشد.

* بله، طراحی صحنه و نوع چیدمان آن که با کمترین تغییر و با داشتن وجوه مشترک متعدد، شباهت و وضع زندگی مشابهی برای 3 خانواده مدنظر اثر ایجاد می‌کند، نقطه قوتی در اجرا و مرتبط کردن فضای 3 جریان و اتفاق اپیزودها است.

محمدی: ما در کشورمان در عصر تکنولوژی در حال گذار هستیم. تکنولوژی آمده ولی ما نتوانستیم آن را هضم کنیم. آنقدر سرعت تغییر نسل‌ها و ابزار تکنولوژی نسبت به سابق خیلی زیاد است، فرهنگ استفاده از این تکنولوژی ایجاد نشده است. این روند با خود مشکلاتی عجیب را همراه دارد که بعضی از آن‌ها گریزناپذیر هستند و باید این گذار انجام شود. به عنوان مثال در قدیم یک نفر برق را اختراع کرد و سال‌های سال طول کشید تا فرد دیگری چیزی را به این کشف بیافزاید ولی حالا به سرعت تکنولوژی و امکانات جدید وارد زندگی می‌شوند.

* منظور از نخ مشترک، مفهوم کلی‌تر که فقط بیانگر این وضعیت نباشد که غیرت در خانواده‌ای سنتی این معنی را می‌دهد و در خانواده‌ای امروزی معنی دیگری دارد. خانواده‌هایی هستند که سنتی فکر نمی‌کنند ولی غیرت برای‌شان معنا و مفهوم پررنگ‌تری حتی از خانواده‌ای امروزی دارد. معتقدم در «یه کلیک کوچولو» درگیر این قضاوت و کلیشه می‌شویم و آن فضا و مفهوم کلی ایجاد نمی‌شود تا ما نگاهی کلیشه‌ای داشته باشیم و گمان کنیم هر کدام از اتفاق‌های 3 اپیزود نمایش تنها برای خانواده‌هایی خاص که از قبل تصویری از آن‌ها به صورت کلیشه‌ای در ذهن شکل گرفته، رخ می‌دهند. وقتی قرار است معضلی اجتماعی را مطرح کنیم، اگر از کلیشه استفاده شود تأثیرگذاری آن را کمرنگ می‌کنیم یا از بین می‌بریم.

کوهستانی: من این 3 اپیزود را اینگونه انتخاب کردم ولی اگر قرار بود نمایشنامه بر اساس نکته‌ای که شما می‌گویید، نوشته می‌شد باید علیرضا محمدی و آزاده صمدی که در اپیزود اول بازی کردند در 2 اپیزود دیگر هم بازی کنند. یعنی دیدگاه‌های بیشتری را در خصوص غیرت ارائه می‌دادم. در اپیزود دوم برای یک استاد اخلاق اسلامی مقوله تغییر جنسیت پسرش را مطرح کردم زیرا تضادی که ایجاد می‌شود، برایم جذاب‌تر بوده است. اینکه این انتخاب‌های من قضاوت ارائه داده و کلیشه‌ای هستند، نظر شما است و برای من نیز محترم است. در جایگاه نمایشنامه نویس با تحلیل‌هایی که داشتیم، انتخاب‌هایی برای کاراکترها داشتم.

چیزی که علیرضا محمدی درباره دکور گفت و اینکه من هم در دستور صحنه نمایش تأکید کرده بودم که هیچ چیز روی صحنه در 3 اپیزود نمایش نباید تغییر کند، به همین خاطر بود. چون قصد من این بود که بگویم این آدم‌ها هستند که تغییر می‌کنند نه چوب، کاغذ و آجر و در و دیوارها. مکان ثابت است و آدم‌ها تغییر می‌کنند و ما به این نتیجه می‌رسیم که این اتفاق می‌تواند برای آدم‌های اپیزودهای دوم و سوم نیز رخ دهد و در این بین چون مکان ثابت است این حس و فکر برای ما ایجاد می‌شود.

* خوب است که 3 اتفاق و 3 خانواده متفاوت هستند. اما ایرادی که وارد است پیش‌بینی شدن خانواده‌ها و افرادی است که مخاطب حدس می‌زند این اتفاق برای‌شان بیفتد.

محمدی: موضوع کلیشه‌ای بودن شخصیت‌ها بین خیلی از تماشاگران ما بوده و من خودم چند بار با دیگران در این مورد بحث کرده‌ام. معتقدم در اپیزود دوم نمایش ما اصلا کلیشه‌ای برخورد نکرده‌ایم زیرا اگر این ماجرا را در هر خانواده‌ای با جایگاه و تفکری دیگر می‌بردیم کلیشه‌ای تر از این می‌شد که مقوله تغییر جنسیت در خانواده‌ای مذهبی مطرح شده است. نظر من این است که انتخاب خانواده‌ای مذهبی برای این موضوع کلیشه‌ای نیست و شمایل ظاهری مردی که استاد اخلاق دینی است مشخص است و این ظاهر نمی‌تواند کلیشه‌ای باشد.

* منظور از کلیشه این است که در خانواده مذهبی ناخودآگاه این تفابل و تضاد ایجاد می‌شود ولی اینکه در خانواده‌هایی که به مخاطب تصویری قابل پیش‌بینی ارائه نمی‌دهد، قرار دادن این اتفاق از کلیشه‌ای شدن ماجرا جلوگیری می‌کند. مثلا افراد جامعه این ذهنیت را دارند که خانواده‌های امروزی قضیه تغییر جنسیت فرزندان قابل هضم است در صورتیکه اینگونه نیست.

محمدی: این موضوع وارد مقوله تفکری می‌شود و این موضوع که خانواده امروزی است و نمی‌تواند تغییر جنسیت پسر خانواده را هضم کند، نمایش را وارد فاز دیگری می‌کرد.

* معتقدم اینگونه نیست. بسیاری از ایرانی‌ها در داخل و خارج از کشور در خیابان پشت خودروهای مدل بالا رانندگی می‌کنند ولی در یک پارکینگ عمومی برای گرفتن جای پارک با یکدیگر درگیر می‌شوند و حتی کار به ناسزا گویی و کتک کاری هم ختم می‌شود.

نازنین فراهانی: احساس من این است که ما قصه‌ها را مینیمال تعریف می‌کنیم و زمان کافی برای پرداخت شخصیت‌های دیگر نداریم، در زمانی 17 دقیقه‌ای برای اینکه فاجعه به مخاطب منتقل شود باید شخصیت و خانواده‌ای مذهبی انتخاب می‌شد.

سلیمانی: اتفاقا مقوله‌ای که باعث شده بود به نمایش برای اجرا در تهران مجوز ندهند، اپیزود دوم نمایش بود.

* آن نگاه، نگاه شورای نظارتی و مقوله سانسور است در حالیکه در دید کلی و بدون جبهه گیری، این اپیزود هیچ اشکالی ندارد و بحث ما درباره ارائه قضاوت و کلیشه‌ای شدن یا نشدن اثر است نه نفی محتوایی این اپیزود یا اپیزودهای دیگر.

سلیمانی: وقتی ما بگوییم این اتفاق برای مردم و خانواده‌هایی عادی رخ می‌دهد اتفاقی معمول است و اینکه برای خانواده‌هایی که متفاوت هستند و گمان می‌شود چنین اتفاقاتی برای‌شان رخ نمی‌دهد، اتفاق بیفتد تأثیرگذار خواهد بود.

فراهانی: خیلی باب شده است که بسیاری می‌گویند اگر در خانواده‌ای معمولی یا حتی خانواده‌های امروزی و مرفه مشکل تغییر جنسیت مطرح می‌شود به خاطر نوع تربیت غلط و بی‌بند و باری است که خانواده در قبال فرزندان‌شان دارند. اما وقتی در خانواده‌ای مذهبی باشد دیگر این موضوع تربیتی مطرح نمی‌شود و موضوع بیماری مدنظر قرار می‌گیرد.

* حالا به موضوع انتخاب بازیگر نمایش بپردازیم. خوب است که در اجرای نمایش «یه کلیک کوچولو» از بازیگران مهمان استفاده کردید و بازی علیرضا محمدی، آرش دادگر و نازنین فراهانی قابل دفاع بودند اما بازی آزاده صمدی و سام قریبیان قابل دفاع نبودند. قریبیان به گونه‌ای شخصیت را ایفا می‌کند که در همان ابتدای اپیزود سوم مخاطب با خنده این اپیزود را آغاز می‌کند. آرش دادگر هم در بازی خود اغراق داشت که البته متناسب با شخصیت مدنظر بود اما قریبیان اغراقی داشت که بیش از حد بود.

سلیمانی: سام قریبیان همینکه پذیرفت در کار ما باشد هم برای خودش ریسک بزرگی بود و هم لطف بزرگی برای ما بود. ما یک ماه با آقای مجید امیری و پری‌ناز ایزدیار تمرین کردیم و 4 روز مانده به اجرا مجبور شدیم بازیگر عوض کنیم که این اتفاق به خاطر بی‌پولی تئاتر رخ داد. البته این موضوع دلیل نمی‌شود که از بازی خوب سام قریبیان دفاع نکنم و او جزو بازیگران خوب این نمایش است. به هر حال ما باید چیزهایی را بپذیریم، وقتی بازیگری که در جشنواره تئاتر فجر سال گذشته جایزه گرفته و به خاطر بی‌پولی تئاتر به سراغ تئاتر آزاد می‌رود چه کار باید کرد؟ وقتی از پس و پیش ماجرا باخبر نیستیم اگر در این مورد بحث کنیم شکل قضاوت می‌گیرد.

* به مخاطب مربوط نمی‌شود که چه اتفاقاتی در پس تئاتر در حال رخ دادن است. او می‌آید تا کاری را به شکل حرفه‌ای ببیند و حق دارد که این اتفاق بیفتد.

سلیمانی: باید دید من در چه موقعیتی بودم که این انتخاب را کردم. باید یاد بگیریم تا به سلیقه هم احترام بگذاریم. اینجا بحث من نکوهش یا دفاع از بازی سام قریبیان نیست ولی ما با بازیگران متعددی صحبت کردیم ولی هیچکدام به خاطر شرایط مالی ضعیف تئاتر حاضر نشدند در کار حضور داشته باشند و یا درگیر پروژه‌های دیگر بودند. اینجاست که می‌گویم باید به سلیقه من کارگردان احترام گذاشت و معتقدم انتخاب سام قریبیان درست بوده و از بازی‌اش دفاع می‌کنم.

* درست است، ما باید به سلیقه هم احترام بگذاریم. اما موضوع سلیقه زمانی مطرح می‌شود که من بگویم فلان چهره برای این بازی مناسب‌تر بوده ولی اینجا بحث من سلیقه نبوده و جنس بازی و اغراق در آن مطرح است. البته نوعی اغراق در بازیگری ما بر صحنه تئاتر رخ داده مبنی بر اینکه برخی بازیگران آنقدر روی صحنه اغراق می‌کنند که بازی‌شان تصنعی می‌شود یا خودشان روی صحنه راحت راه می‌روند و حرف می‌زنند و مدعی می‌شوند که این بازی رئالیستی است.

فراهانی: به عنوان یک بیننده تئاتر فکر می‌کنم فاصله بازی و زندگی کم شده است و قبلا بازی‌های اغراق شده‌ای بر صحنه تئاتر می‌دیدیم.

* در همین موضوع هم اغراق شده است...

فراهانی: یعنی در راحت بازی کردن روی صحنه نیز اغراق شده است.

محمدی: من کاملا به این موضوع و نگاه حق می‌دهم. جایی هست که بازیگری مشخصات شخصی و فیزیکی خود را به صحنه و بازی در نمایش وارد می‌کند نظیر بازیگری که با یک مشخصه در تمام فیلم‌های سینمایی بازی می‌کند. اما نکته‌ای که من را به عنوان بازیگر آزار می‌دهد این است که شما این تفکیک را انجام می‌دهید و من نیز آن را درک می‌کنم ولی برخی بدون تفکیک و دقت به هر کسی که راحت بازی می‌کند، می‌گوید که بازیگر روی صحنه خودش را بازی می‌کند.

* این اتفاق به دلیل این است که مرزبندی بین بازی‌ها از بین رفته  است...

سلیمانی: من فکر می‌کنم دلیل از بین رفتن این مرزبندی‌ها باز هم سلیقه است. چون هر کسی آنگونه که دوست دارد کار را ببیند به تماشا می‌نشیند و احترام به نوع نگاه من به عنوان کارگردان نمی‌گذارد که از فلان بازیگر چه بازی‌ای گرفته‌ام. الان اتفاقی افتاده و آن این است که تئاتر پول ندارد و بهترین اتفاق برای یک تئاتر این است که گروه خوبی کنار هم باشند و حال‌شان از اجرا و با هم بودن خوب باشد. این اتفاق برای ما در نمایش «یه کلیک کوچولو» افتاده است. برای من عجیب است که بازیگری که من کارش را روی صحنه دوست داشتم پشت صحنه می‌آید و گریه می‌کند که بازی‌اش خوب نبوده برای من حال عجیبی است.

* همیشه گروه‌هایی که در کنار سلیمانی و کوهستانی شکل می‌گرفته، خوب بوده‌اند. حالا اگر مایلید درباره این موضوع صحبت کنیم که نمایشنامه «یه کلیک کوچولو» بعد از 3 سال از نگارش آن گذشتن در تهران اجرای عمومی شد. آیا ترس از تاریخ مصرف‌دار شدن اثر شما را گرفتار شک برای اجرا عمومی نکرد؟

سلیمانی: واقعیت ماجرا این است که مسایل مطرح شده در این نمایشنامه توسط کوهستانی، تا به امروز گسترده‌تر شده که کمتر نشده است. در کشور ما وقتی ماجرایی نظیر فیس‌بوک و اتفاقات آن رخ می‌دهد، انکار می‌کنیم و می‌گوییم وجود ندارد. من برای هر 3 اپیزود پژوهش کردم و پرونده‌های آن را به همه جا که می‌رفتم ارائه می‌دادم. حتی وقتی به پدافند غیرعامل رفتم نیز پرونده را ارائه دادم و گفتم که وقتی درباره معضلات فیس‌بوک صحبت می‌شود و به دنبال ارائه آثاری در این خصوص هستند، نمایش ما این کار را انجام می‌دهد. حتی در آن ایام شنیده بودم که رسانه ملی بودجه هنگفتی برای پرداختن به موضوع فیس‌بوک و معضلات آن در نظر گرفته که البته گویا این طرح اجرایی نشد.

حالا شاهد هستیم که پنهان کردن و ندیدن پدیده فیس‌بوک نه تنها استفاده از آن را کم نکرده بلکه معضلات آن هم گسترده‌تر شده است. یکی از خبرهای جالب روزهای گذشته این بود که خواننده پاپ ایرانی با دختری 9 ساله خود به دادگاه رفته تا از رابطه فیس‌بوکی همسرش با مردی غریبه شکایت کرده و او را طلاق دهد.

* جالب است که در شهر قم این نمایش را اجرا کردید و برای اجرای آن در تهران به مشکل برخوردید.

کوهستانی: ما 10 روز در شهر قم و در سالن اداره ارشاد قم که در بافتی مذهبی قرار دارد، اجرا کردیم و بازخوردهای بسیار مثبتی داشتیم. هیج نظر منفی و اعتراضی هم برای نمایش ایجاد نشد.

سلیمانی: مراجعه کنندگان بلیت نمایش بخشی از طلاب شهر قم بودند. روحانیون، هنرمندان شهر قم و خانواده‌های ساکن این شهر در 10 شب تماشاگر نمایش بودند. وقتی در شورای نظارت و ارزشیابی در تهران به این نکته اشاره می‌کردیم که بازخوردها در شهر قم خوب بوده به ما می‌گفتند که در شهر قم فامیل ما به تماشای نمایش نشسته‌اند و همین خاطر بازخورد منفی نداشته‌ایم. نمی‌دانم چگونه می‌توان سالنی با ظرفیت 300 نفر را 10 شب با فامیل و اقوام خود پر کنیم.

* چرا با این گروه بازیگری کار را مجددا در شهر قم به صحنه نمی‌برید؟

کوهستانی: اگر با این گروه اثر را اجرا کنیم، می‌توانیم بلیت فروشی نیز داشته باشیم.

* مگر در اجرای قبلی بلیت فروشی نداشتید؟

سلیمانی: در شهر قم نمایش‌ها بلیت فروشی ندارند و مخاطبان به شکل دعوتی به تماشای اثر می‌نشینند. البته با این گروه نمی‌توانیم نمایش را در شهر قم یا هر شهر دیگری روی صحنه ببریم چون بازیگران نمایش درگیر پروژه‌‌های تصویری هستند. همینجا می‌گویم که من با گروه‌های متعددی طی فعالیتم در تئاتر تا به امروز، همکاری داشتم ولی این گروه بهترین گروهی بود که با آن‌ها همکاری کرده‌ام.

نمایش «یه کلیک کوچولو» مردادماه سال جاری در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت

سوپر میلیاردر‌ها یا به قولی آن دسته از مدیران موفق در کسب و کار را که توانسته‌اند به این رتبه دست یابند، به اصطلاح «سیندرلاهای» عرصه کسب‌و‌کار می‌نامند. این دسته، ‌ویژگی بارز و مشخصی دارند که منجر به آن شده ‌در این رتبه جای بگیرند: همه آن‌ها بر پایه توانایی‌های خود بزرگ شده‌اند!

هدف از تهیه این گزارش، بررسی تأثیر زیر‌ساخت‌های سیاست‌گذاری و دولتی برای فراهم ساختن شرایط موفقیت و ثروتمند شدن است‌ و جالب آنکه همه این سوپر‌میلیاردر‌ها برای جامعه خود به شدت مفید واقع شده و توانسته‌اند مستقیم و غیر مستقیم میلیون‌ها شغل در جوامع خود ‌ایجاد کنند.

بر پایه نتایج این گزارش سیستم مالیاتی شفاف و کاربردی در کنار عدم قوانین دست‌و‌پا‌گیر تنظیمی به عنوان مهم‌ترین فاکتورهای موفقیت مدیران خلاق شناسایی شده ‌و جالب آنکه حمایت‌های دولتی هیچ جایگاهی در موفقیت فضای کسب و کار در کشورهای موفق ندارد.

در این گزارش آمده ‌است: نتایج حاصل حاکی از آن است که هنوز رویای آمریکایی‌ این گزاره که برای هر فردی این امکان هست که با ‌تلاش، استعداد و خلاقیت و کمی اقبال بتواند در رده بالا‌ترین و موفق‌ترین افراد به لحاظ اقتصادی و اجتماعی قرار بگیرد، زنده است. سوپر میلیاردرهایی که با تلاش خود به این درجه رسیده‌اند، میلیون‌ها شغل، میلیارد‌ها دلار دارایی و در عین حال شاید تریلیون‌ها دلار ارزش مادی و معنوی برای جوامع خود ایجاد کرده‌اند.

نکته جالب آنکه این گزارش تأکید دارد که رویای آمریکایی دیگر یک رویای آمریکایی نیست، بلکه تبدیل به یک رویای جهانی شده است.

بخش‌هایی از اینفوگرافی تهیه شده از سوی این مرکز مطالعاتی را در زیر می‌بینید که به خوبی نشان دهنده نمونه‌هایی موفق در سوپر میلیاردر‌ها، پراکندگی جغرافیایی آن‌ها و تشریح شرایط موفقیت آن‌هاست:

یکی از مشکلات کشور، افزایش جمعیت در کلان‌شهر‌ها و در کنار آن کمبود اشتغال است که معضلات اجتماعی و خانوادگی را به همراه دارد، در حالی که کشور ما از شرایط خوب اقلیمی برای کشاورزی برخوردار است و این صنعت در صورتی که از سنتی به مدرن تبدیل شود، ضمن خودکفا کردن ما در بسیاری از محصولات، صادرات خوبی ‌ایجاد خواهد کرد. یکی از دلایل تشکیل بورس کالای کشاورزی در کشور‌ها و به دنبال آن در ایران نیز رونق این صنعت و حمایت از کشاورزان بوده و هست.

به گزارش «تابناک»، اگر هزینه‌هایی که موجب افزایش بهای محصولات کشاورزی از کنار مزرعه و باغ تا دست مصرف‌کننده می‌شود، ‌کاهش یابد و بخشی از آن به کشاورزان برسد، قطعا شاهد تبدیل ‌زمین‌های زراعی به ویلا و مسکونی نخواهیم بود و دوباره کشاورزی رونق پیدا می‌کند.

بنابراین، انبارهای بورس کالا پراکنده در کشور، ضرورت حمل محصولات کشاورزی تا مرکز شهرهای بزرگ همچون تهران را برطرف می‌کند و می‌توانند محصولات تولیدی خود را به نزدیک‌ترین انبار مورد تأیید بورس کالا تحویل دهند و از این راه هزینه حمل و نقل کمتری پرداخت کنند که نهایتا منجر به کاهش هزینه معاملات خواهد شد

بنا بر این گزارش، از دیگر مشکلات کشاورزان عدم نقدینگی محصولات تا پایان برداشت است و همین منجر خواهد شد تا برای تهیه تجهیزات کشاورزی و بذر یا مراقبت‌های ضمنی از محصولات تا زمان برداشت نتوانند با دست باز به تولیدات برسند و کیفیت آن پایین می‌‌‌آید، در حالی که با پیش‌فروش محصولات می‌توانند بخش بسیاری از این مشکلات را حل کنند.

در کنار این مشکلات، انبار شدن محصولات کشاورزی و فروش نرفتن آن‌ها و کاسته شدن از کیفیت آن‌ها نیز وجود دارد و بورس کالا برای این امر نیز انتشار اوراق گواهی سپرده انبار را پیش بینی کرده است تا کشاورزان با تحویل محصولاتشان به انبارهای بورس کالا و دریافت این اوراق بهادار بتوانند به پولشان دست یابند؛ بنابراین، اجرایی شدن کامل قوانین بورس کالا راهکارهای خوبی برای رونق کشاورزی و ایجاد اشتغال خواهد داشت.

حسین پناهیان، مدیرعامل بورس کالای ایران در گفت‌و‌گو با «تابناک» با اشاره به شش انبار در استان‌های کشور برای ذخیره محصولات کشاورزی گفت: در کنار دریافت محصولات کشاورزان برای فروش آن به خریداران از طریق بورس کالا، اقدام به انتشار گواهی سپرده انبار کردیم تا برای تولید کنندگان امکان گردش نقدینگی‌ باشد و زود‌تر بتواند کالایش را بفروشد.

وی افزود: البته این قبض انبار کاربرد و ابزاری برای وثیقه خواهد بود مثلا اگر کشاورزی بخواهد وام بگیرد این گواهی می‌تواند وثیقه باشد. در حال حاضر شورای عالی بورس گواهی سپرده انبار را به عنوان ابزار مالی تصویب کرده و تا این مرحله اجرای عملیاتی‌اش را قرار است شرکت سپرده گذاری تصویه اوراق بهادار و تسویه وجوه انجام دهد.

وی توضیح داد: در واقع کارکرد این گواهی آن است که به تولید کنندگان بخش‌های مختلف کمک کند که از این ابزار مالی، سرعت گردش موجودی‌هایشان را افزایش دهند و آسان‌تر کالایش را با قیمت منصفانه بفروشند. بزرگ‌ترین کمک به تولید کننده اولیه کالاست. مثلا تولید کننده‌ها به ویژه در محصولات کشاورزی که ساختار سنتی دارد، نمی‌دانند کجا محصولات را به فروش برسانند. اکنون هم تمرکز ما روی کالاهای کشاورزی است. تولید کننده کالایش را در انبار تولید کننده سپرده می‌کند و قبضی می‌گیرد که اوراق بهادار است و کمک زیادی خواهد داشت.

وی خاطر‌نشان کرد، اکنون اگر عرضه کننده ضمانت‌های لازم بر پایه معیارهای ما نداشته باشد برای جبران خسارت خریداران باید تضامین داشته باشد و پولی را با بر قوانین سپرده‌گذاری کند ولی اگر قبض انبار باشد، با‌‌ همان کاغذ می‌تواند کالایش را در بورس کالا عرضه کند؛ یعنی در معاملاتشان تسهیل می‌شود.

وی درباره نقش وزارت کشاورزی در این اوراق ‌گفت: ما در زمینه وزارت جهاد کشاورزی تعامل خوبی ‌در تصویب دستور‌العمل اجرایی ماده 33 قانون بهره وری کشاورزی داشته‌ایم. اکنون این ابزار آماده است با توجه به اینکه عمدتا در قانون بهره‌وری کشاورزی، تمرکز روی قیمت تضمینی بوده است، از وزارت کشاورزی انتظار داریم که منابع مالی لازم را برای کالاهایی که در تقسیم بندی مشمول قیمت تضمینی بوده‌اند، تامین کند تا بتواند این فرایند در اولین فرصت مورد استفاده قرار گیرد.

وی تأکید کرد: مهم‌ترین نکته آنکه کارکرد این انبار‌ها بسته به بحثی است که وزارت کشاورزی که منابع لازم را برای ما به التفاوت قیمت کشف شده در بورس و قیمت تضمینی که اعلام شده، ‌تأمین کند.

«بعد از ماجرای مقابله با سیرک ایل گلی، اینقدر فحاشی و تهدید علیه‌ من زیاد شد که مجبور شدم شکایت کنم»؛ اینها را بانویی می‌گوید که زندگی خود را وقف نگهداری از حیوانات بی پناه کرده و به همین دلیل برخی مستحق مرگش می‌دانند!

به گزارش «تابناک»، اگر ماجرای کشتار بی‌رحمانه سگ‌های ولگرد تبریز و تصاویر دردناکی که را از چگونگی معدوم‌سازی آن‌ها منتشر شده بود، به یاد آوریم و به دنبال پاسخ این پرسش باشیم که چرا دیگر خبری از تکرار آن فجایع نیست، به «پناهگاه حیوانات پردیس» خواهیم رسید که مدتی است جای معدومگاه و کشتار حیوانات را گرفته و حاصل تلاش بانویی است که برای دایر کردن و ادامه کار آن، سال‌هاست ‌شبانه روز مشغول فعالیت است.

ژیلا پورایرانی که به تازگی موفق شده کشتن سگ‌ها در تبریز را با همکاری مسئولان به ممنوعیت برساند و با این کار، از سوی برخی رسانه‌های خارجی ‌تمجید شده، در این باره به «تابناک» می‌گوید: از اینکه می‌بینم بالاخره تلاش‌های چند ساله بنده و همکارانم مورد توجه مسئولان قرار گرفت و به ثمر نشست، خیلی خوشحالم؛ اما هنوز راه زیادی در پیش است و برنامه‌های بسیاری برای آینده داریم.

این فعال حقوق حیوانات با اشاره به مشکلاتی که هنوز در شهرهای دیگر وجود دارد، می‌افزاید: خوشبختانه برخی شهرهای دور و نزدیک، مدتی است‌ از کار ما الگو گرفته‌اند و با همکاری مسئولین، پناهگاه‌هایی برای مقابله با سگ‌کشی ساخته‌اند، ولی هنوز هم سگ کشی، نخستین راه مسئولان برای مقابله با سگ‌های بی‌پناه است؛ سگ‌هایی که به اشتباه ولگرد نامیده می‌شوند، ولی ولگرد تعریف درستی برایشان نیست.

‌پور ایرانی در ادامه به تلاش برای علمی‌تر کردن کار اشاره کرده و می‌گوید: تلاش داریم تا کارمان را هر چه بیشتر علمی کنیم؛ بنابراین، باید به نوعی سازماندهی داشته باشیم که به زودی چگونگی آن را اعلام کنیم، ولی‌ همین‌قدر بگویم که وقتی می‌بینیم در شهری مثل سراب ـ که‌ نژاد سگ آن در دنیا شناخته شده و معروف است ـ با تیراندازی به استقبال سگ‌ها می‌روند و سگ‌کشی در آن جریان دارد، برایمان بسیار ناراحت کننده است.

مؤسس پناهگاه حیوانات پردیس می‌افزاید: البته نگاه‌ها خیلی بهبود یافته است. هفته گذشته با تماس‌های مردمی آگاه شدیم که در شبستر مسئولان شهری قصد سگ کشی دارند و این موضوع را با پیامک ‌آگاه‌رسانی کرده‌اند. به همین دلیل از طریق فرمانداری تبریز اقدام کردیم و با یاری ایشان، موفق شدیم یک ساعت پیش از آغاز ‌معدوم‌سازی، حکم را لغو کرده و مانع کشته شدن حیوانات شویم. خوشبختانه پس از آن با ما تماس گرفتند و چاره‌جویی کردند که پس از گفت‌وگو‌ها قرار شد از همین هفته پناهگاه موقتی به این منظور در آنجا ساخته ‌و بعد دائمی شود.

این خبر یعنی اتفاق خوب تجربه شده در تبریز قابلیت بسیار بالایی برای تسری به دیگر شهر‌ها دارد و از این بابت می‌توان خوشحال بود، ولی آسمان این فعالیت محیط زیستی آنقدر هم صاف نشده که بتوان انتظار داشت همه مذاکرات برای پایان دادن به حیوان آزاری به نقطه خوبی ختم شود یا همه درک درستی از مقابله با کشتن حیوانات داشته باشند.

هنوز شمار افرادی که بر این باورند تنها راه مقابله با سگ‌های‌‌ رها در سطح شهر، کشتن آنهاست و ‌گاه برایشان شیوه این کشتن هم تفاوت چندانی ندارد، کم نیست؛ جمعی که فروشندگان حیوانات یا کسانی که با نمایش آن‌ها سود می‌برند هم می‌توان به آن‌ها افزود تا نتیجه معجونی شوم باشد که برای گریز از آن چاره‌ای نیست، جز یاری‌ خواستن ‌از پلیس و دستگاه قضا.

پورایرانی در این باره می‌گوید: از دو سه هفته پیش که با همراهی برخی فعالان محیط زیست و همکاری مسئولان سازمان محیط زیست، توانستیم با برگزاری سیرک در ایل گلی [تفرجگاهی دیدنی در تبریز] مقابله کرده و مانع از آن شویم که سودجویان با رنج دادن به حیوانات اسیر، کسب در‌آمد کنند، اینقدر پیامک و ایمیل‌های حاوی فحاشی و تهدید جانی به دستم رسید که مجبور شدم شکایت کنم.

وی می‌افزاید: وقتی دیدم با افرادی ‌روبه‌رو هستم که مثل همیشه به فحاشی‌های معمولی بسنده نکرده و‌ گاه پیام‌هایی ‌رکیک می‌نویسند که به شدت شرم آور است و علاوه بر آن، از تهدید هم ابایی ندارند و سلاح‌هایشان را به رخم می‌کشند، با همراهی وکیل پناهگاه، به مراجع قضایی رفتیم و با ارائه مدارک و مستندات، پیگیری ماجرا توسط پلیس آغاز شده است.

او در پایان با تأکید بر اینکه رسیدگی به امورات پناهگاه و مشکلاتی از این دست که بر سر راهش قرار می‌گیرد، کل زندگی‌اش را تحت‌الشعاع خود قرار داده، می‌گوید: ترجیح می‌دهم به جای سخن گفتن درباره مشکلاتی که پدید می‌آورند، از مشکلاتی بگویم که سر راهمان قرار دارد و می‌توان رفعشان کرد؛ مثل کمبود اسلحه و کپسول‌های بیهوشی که ظاهرا تحریم‌ها واردات آن را دشوار ‌و کار زنده‌گیری حیوانات را دشوار کرده است. از هر کسی که بتواند در این زمینه کمکمان کند بی‌‌‌نهایت سپاسگزار خواهیم بود

با آشکار شدن راز پنهان آمیختن روغن پالم با لبنیات برای پر چرب کردن آن، نخستین واکنشی که رخ داده، گران شدن نرخ محصولات لبنی بوده است؛ به نظر شما معنای این اتفاق چیست؟!

به گزارش «تابناک»، پس از آنکه مردم در واکنش به تقلب برخی صنایع لبنی در تولید محصولات پر چرب، ترجیح دادند از خرید این دست محصولات خودداری کنند و در نتیجه کاهش شدید فروش شیر و ماست چرب و موج بازگشت این محصولات به کارخانه‌ها رقم خورد، صاحبان این صنایع ترجیح دادند، سود کاهش یافته خود را با گران کردن محصولات جبران کنند.

این گرانی که ظاهرا به دلیل الزام تولیدکنندگان به کاهش و قطع به کارگیری روغن وارداتی پالم در تولید لبنیات پرچرب و استفاده از چربی حیوانی رخ داده، در حالی بروز کرده که هنوز نه نام شرکت‌های متخلف لبنی اعلام شده و نه معلوم شده چه مجازاتی ممکن است دامنگیر ایشان شود!

اگر به این ابهامات، کاهش مصرف شیر و محصولات لبنی در جامعه را بیفزاییم که می‌تواند اثرات شوم بسیاری بر سلامت جامعه بگذارد، به نظر می‌رسد تا اینجای کار، آنچه از افشاگری قابل تقدیر وزیر بهداشت و مجموعه تحت امر وی نصیب جامعه شده، متأسفانه بیشتر تأثیرات منفی است تا نکات مثبت و دلیل آن هم چیزی نیست جز مدیریت اوضاع پس از افشاگری.

آن گونه که وزیر بهداشت پیشتر گفته، این وزارت خانه هم موضوع را به وزارت جهاد کشاورزی (نهادی که دامداران و صنایع لبنی مستقیم و غیرمستقیم با ایشان در ارتباطند) آگاهی رسانی و هم گزارشی کامل در این باره به رئیس جمهور عرضه کرده تا تمهیدات لازم درباره آن اندیشیده و به کار بسته شود؛ بنابراین، به نظر می‌رسد که وزارت بهداشت، عضو ناظر بر سلامت محصولاتی که مردم استفاده می‌کنند، وظایف خود را تمام و کمال به انجام رسانده است.

از سوی دیگر، می بینیم که قوه قضائیه برای رسیدگی به ماجرا اعلام آمادگی کرده است. این گزاره یعنی اگر از اطاله دادرسی‌ها در این دستگاه چشم پوشی کنیم، می‌توان امید داشت که اگر گزارش تخلفات در این زمینه از دولت به ایشان منتقل شود، هم متخلفان به مجازات برسند و هم شاید با معرفی ایشان، راه شناخت صنایع لبنی بدون غش باز شود تا جامعه با خطر حذف لبنیات از سبد مصرف و پیرو آن، خطرات آتی این اتفاق دست به گریبان نباشد.

با این توضیحات وقتی از یک سو می‌بینیم این اتفاق رقم نخورده و رسیدگی قضایی آن آغاز نشده و از سوی دیگر نرخ محصولات لبنی افزایش یافته، درخواهیم یافت که مدیریت ماجرا ضعیف بوده و گرانی پدید آمده، بارز‌ترین نشانه این ضعف است؛ از این روی می‌گوییم ضعیف که می‌بینیم آشکار شدن تخلف برخی صنایع لبنی هم موجب نشده تا نظارت بر ایشان دوچندان شده و منع افزایش قیمت اعمال شود؛ بماند که اگر دولتمردان برای مقابله با تخلف‌های صورت گرفته در صنایع لبنی، تمهیداتی مانند واردات شیر یا حتی پخش رایگان شیر سالم را هم در دستور کار قرار دهند، اتفاق ارزشمندی رخ داده که هم کمبود‌ها در عرضه را جبران می‌کند و هم گریزان شدن مردم از مصرف لبیات را مانع می‌شود.

این در حالی است که گرانی نرخ محصولات لبنی، در خود حکایت دردناک تری هم دارد؛ اینکه می‌بینیم کارخانه‌ای نرخ محصولات خود را افزایش داده، یعنی پالم را از محصولاتش حذف کرده و سودش کاهش یافته است؛ یعنی یا با فروش پالم آمیخته در محصولات، هزینه و سودش تراز می‌شده یا اینکه اجبار به استفاده از چربی حیوانی به جای پالم، هزینه تولیدش را بالا بردهکه در هر دو صورت، ثابت خواهد شد این شرکت از جمله متخلفان بوده است!

به عبارت بهتر، اگر به شرکتی بربخوریم که از روغن پالم استفاده نمی‌کرده و تخلفی نداشته، نه تنها نمی‌توانیم توجیهی برای گران شدن محصولاتش بیابیم، بلکه باید منتظر باشیم بخشی از محصولاتی را که پیشتر با استفاده از چربی حیوانی پر چرب می‌کرده، به صف محصولات کم چرب خود بیفزاید که حاصل آن سودآوری بیشتر برای این شرکت خواهد بود، چون تقاضا برای خرید این محصولات افزایش یافته است.

گویی وقتی صنایع لبنی متوجه شدند بزرگ‌ترین افشاگری علیه‌شان، به رغم شکل دادن واکنش‌های مردمی، با هیچ واکنشی از طرف مسئولان روبه رو نشده، ترجیح داده‌اند ضربه اول را در دعوای شکل نگرفته بزنند و با گران کردن نرخ، به جامعه بفهمانند که اگر نرخشان ارزان بود، برای استفاده از پالم بود و برای حذف آن، مصرف کنندگان باید پول بیشتری بپردازند